Netgedichten

netgedicht (nr. 22.046):

NeverEnding story

Gedoemd zij die slechts het eigen denken eren
in naam daarvan de wapens vastberaden laden
en rancuneus het leven van een ander schaden
door huis en haard genadeloos te bombarderen

nadat er over korenvelden dode geuren dreven
de zon gedoofd in een geblakerd wolkdek zwierf
met mijn geliefde ook het laatst vertrouwen stierf
is haat verzengend uit haar as verrezen

nog echoot in het gehoor de angst in hoogste noot
golft voor verdronken ogen wanhoop van mijn volk
en snijdt vurig de oorlogshel als een geslepen dolk
het laatste restje dat nog voelde in mijn inborst dood

nu neem ik het wapen in mijn hand en richt de loop
op alles wat me tegenhoudt het leven te bevrijden
van satans lach om het geloof in mijn bestaan

waarmee ik zuiver en oprecht de hemel in wil gaan
dat geeft me kracht om tegen heidenen te strijden
zeg me dat ik gelijk heb of ik schiet je overhoop