Netgedichten

netgedicht (nr. 22.341):

Dom

Boven op de Dom van Keulen
stonden wij ontdaan
te kijken naar die klokken
die mij zo konden bekoren

Er stond een apparaat bij
waar ik geld in heb gedaan
want je zei me -als je dat doet
speelt voor jou de klokkentoren-

En ik heb daar -goedgelovig als ik was
heel lang gestaan
met handen in mijn zij
en twee omhooggespitste oren

Maar hoe lang ik er ook stond
de klokken wilden echt niet slaan
al bleef die donderlach van jou
in Keulen lang te horen