Netgedichten

netgedicht (nr. 22.402):

Ontspiegeld glas

Soms als mijn gedachten zweven
hoor ik je kabbelende peuterpraat
of snelle voetjes op het laminaat
alsof je me een zoen komt geven

ik spreid de armen wijd en wacht
tot ik je lachend op kan vangen
maar het is slechts een verlangen
dat jou voor even bij me bracht

leeg staar ik dan in het verleden
waar jij voor mij mijn leven was
nu doods achter ontspiegeld glas
waarlangs zovele tranen gleden

Schrijver: sacrajewa, 25 september 2008

wimimi

planet.nl

Biografie van deze schrijver

Geplaatst in de categorie: overlijden

kind

dood

herinnering

3.0 met 16 stemmen

1.283

Er zijn 4 reacties op deze inzending:

Naam:: dick simonides
Datum:: 3 oktober 2008
Email:: dicksimonideslive.nl; Schitterend gedicht, word er helemaal stil van, zal je volgen hier op deze site, klasse!

Naam:: jan haak
Datum:: 26 september 2008
Email:: janhaakzonnet.nl; Prachtig, stilmakend gedicht !

Naam:: Custor
Datum:: 25 september 2008
Email:: hkoster1quicknet.nl; Mooi gedicht dat op het gemoed werkt en er treurnis en weemoed mengt.

Naam:: sjoerd haxe
Datum:: 25 september 2008
Email:: sphaxehotmail.com; mooi gedicht

Geef je reactie op deze inzending: