inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 22.550):

het beloofde landschap

ik zou op sokken kunnen glijden
om binnen te komen
of buiten

voetstappen horen uit
het landschap van kinderen
hen luidkeels het licht noemen

doorheen muren
van de ochtend, naast het park
en de lindebomen

ik zou mijn buik
op houten planken kunnen leggen
en het zachtjes laten waaien

in de eik en in mijn armen
wanneer het snel donker
wordt

ik zou jou kunnen beschrijven
maar wie kent zichzelf
in dat moment

waarin niemand fluistert
je bent thuis





illustratie: Jan Dibbets, Perspective Correction,
My Studio I, 3:Square on Wall, 1969


Zie ook: http://blog.seniorennet.be/kerima_ellouise/

Schrijver: kerima ellouise, 4 oktober 2008


Geplaatst in de categorie: psychologie

4.0 met 21 stemmen aantal keer bekeken 464

Er zijn 6 reacties op deze inzending:

Naam:
mobar
Datum:
23 november 2008
Email:
mobarchello.nl
Top!
Naam:
Hazen
Datum:
5 oktober 2008
Ssst, laat me fluisteren; wat een poëzie, wat een toppoëzie!
Naam:
Gerardo
Datum:
4 oktober 2008
graag gelezen, zo ijl, mooie woorden
Naam:
Hanny
Datum:
4 oktober 2008
Email:
jthm.vanalphenquicknet.nl
Ik zou altijd voetstappen willen horen uit het landschap van kinderen en poëzie willen lezen van jouw hand.
Naam:
hebus
Datum:
4 oktober 2008
Email:
wietewuitenskynet.be
dat ogenschijnlijke iele, dat wonderbaarlijke fijne, dat ontegensprekelijk poëtische, ja, dat moeten deze klankjes zijn. die fluisterende keramische.
Naam:
sjoerd haxe
Datum:
4 oktober 2008
Email:
sphaxehotmail.com
mooi gedicht!

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)