Netgedichten

netgedicht (nr. 22.612):

Laat me verstillen

Eindeloos beleef ik mijn
schermutselingen – al was het maar
de eenvoud die me was beloofd – toch
splijt ik de neergaande dagen en deel
mijn hoop en vrees

Neem nu mijn hart en neem
wat je wilt, want al wat ik heb
is meer van jou – al zijn de lege
kamers wel de longen waardoor ik adem –

Dus laat mijn leven door
de wolken schijnen maar
laat me verstillen wanneer
een satijnen wind de oase
in mijn dromen vindt

elze