Laatste trein
Wat gelaten stond je voor me
en ik snikte met een brok
want ik kreeg nu in de gaten
dat ik jou hier moest verlaten
toen mijn laatste trein daar wachtte
op de wijzers van de klok
en het fluitsignaal viel samen
met de eerste wintervlok
Van het raam zag ik je zwaaien
en de trein schoof met een schok
over veel te natte sporen
langs dat wat ik had verloren
zo verloren dat ik daarna
huilend aan de noodrem trok
en zo dronken we die avond
bij jouw thuis toch nog een slok
Zie ook: http://www.stromangedichten.blogspot.com
Schrijver: jan haak, 19 oktober 2008
Geplaatst in de categorie: humor
Laifs elze