Netgedichten

netgedicht (nr. 22.872):

Zichtbaar en toch heel klein

Deert de regen mij
vraag ik me af
wanneer mijn rug de
zwaartekracht overhevelt
van mijn schouders naar het
gevoel van toen het kind dat in mij
huisde met me speelde en mij
de kracht gaf dromen na te jagen
en te gaan slapen op het kille bed

Ik heb de tijd gesproken
gezegd dat het niet bestond
al was het slechts alleen maar
om te zeggen dat wanneer ik sterf
ik ga met de glimlach van het kind
nog op mijn mond

Schrijver: elze, 26 oktober 2008

e_r_schollema

hotmail.com

Biografie van deze schrijver

Geplaatst in de categorie: eenzaamheid

eenzaamheid

3.0 met 9 stemmen

424

Er zijn 2 reacties op deze inzending:

Naam:: verhavert martine
Datum:: 27 oktober 2008
Email:: mverhaverthotmail.com; ook hier prachtig elze

Naam:: Ludy Roumen
Datum:: 26 oktober 2008; Als je dromen na kunt jagen tot het eind, nooit de glimlach van het kind in jou verdwijnt, stel je vast de juiste vragen. Bijzonder dit.

Geef je reactie op deze inzending: