Woordeloos
Muren die hemelhoog marcheren
Onbereikbaar voor mijn ladder
Toch maak ik sprongen
Maar val steeds dieper terug
Wanneer zal ik het leren
Spouwankers dringen door de voegen
Ik lees de jaren in het roest
De gebakken stenen door de tijd verteerd
Begreep ik maar hoe het moest
Het kozijn evenaart mijn houding
Gebogen en weerbarstig
Woordeloos staar ik naar het cement
De bodem de voeten van het kind
Geplaatst in de categorie: afscheid