Wee mijn gebeente
de kilte van de straat
ijzelt in mijn botten
gaat met steken door mijn lijf
en op mijn brillenglazen
beslaat het warme vocht
waarin ontsteltenis een uitweg zocht
de kou in een bekende stem
ontneemt mij de balans
en ik verschans mij ijlings in het thuis
van een weldadige herinnering
aan warme woorden van begrip die mij
tot in de tenen bekoorden
de hitte van het eindeloos gevecht
tegen wantrouwen en onrecht
verzamelt zich in zenuwknopen
die mij welhaast nopen op te geven
nooit
zolang ik nog mag leven
Zie ook: http://www.freewebs.com/lroumen
Schrijver: Ludy Bührs, 4 december 2008
Geplaatst in de categorie: lichaam