Losgelaten rafels
Zomaar spreekt de nacht in stemmen
die duisterend spreekt in een taal
van beloftes en slapeloze liederen
ofschoon de nevel roerloos de
nacht bevolkt schim ik mee
met de tekenen die de wind
mij grieft
losgelaten rafels krijten
de ramen witter dan het wit
van angst
Geplaatst in de categorie: eenzaamheid