Netgedichten

netgedicht (nr. 23.570):

Dood van een Musketier

Als een minnend musketier
die hier zijn wereld had vergroot
zong hij verliefd in bloedend rood
nog eenmaal van haar schone ogen
Haar schone ogen die hem dreven
tot zijn laatste ademnood
en aan de eeuwigheid beloofden
wat hij zelf had ontbloot

Gij kwam in licht
en lachend leven
met uw ogen
die steeds bleven
en in tederheid
mij streelden
als ik bang lag
in uw schoot

Gij was de liefde
zonder streven
met uw ogen
goud omgeven
en ik leefde
van uw liefde
van de liefde
die u bood

De nacht viel koud en onbewogen
op de kieren van zijn ogen
waarna hij zijn mond gebogen
en zijn oude ogen sloot

Hij leefde zichtbaar van de liefde
de onbetamelijke liefde
hij leefde zichtbaar van de liefde
van het heimwee en de dood