Netgedichten

netgedicht (nr. 23.591):

Bitterkoekjes

Op een dag moest zij de eerzucht
van de jager maar verdragen
want ze mocht geen kapje dragen
in het bos waar zij verscheen

want de jager vond een meisje
met een kapje maar obsceen

En zo trok zij heel alleen
zonder haar kapje - diep verslagen
met haar losgeslagen haren
door de bossen - nergens heen

waar de wolven haar verslonden
met hun magen vol van steen

In de verte hoorde men
een oude vrouwenstem nog klagen
en om bitterkoekjes vragen
die zij kreeg daar - naar het scheen

in het allermooiste bos
waar koud een sprookje zo verdween