Netgedichten

netgedicht (nr. 23.699):

Hemelen

vrije vogels balanceren onder een grijs wolkendek
dat gisteren nog zoveel meer grijzer leek
kale bomen staan hulpeloos met hun handen
in de lucht alsof zij vragen willen

een waterig zonnetje verwarmt niet meer
onzichtbaar is haar schoonheid alsof de natuur
haar adem inhoudt zijn het sneeuwklokjes
die zich als eerste tonen

overgoten door hemelwater wat de
innerlijke onrust niet kalmeert is iedere minuut
nieuw en schijnt alles anders omdat
niets meer hetzelfde is hier, zonder jou

~* Lady Love *~

*~ Voor Carla Furth - Voor altijd in zomerland ~*