Netgedichten

netgedicht (nr. 24.008):

Ondergesneeuwd

kou vat aardse tranen samen
in schittering van wit kristal
verhullend als een liefdesmantel
overheerst het schonende grote getal

elk vlokje toont complexe tekens
voor wie eenvoudig dieper kijkt
het is de massa die verdoezelt
hoe de eenling om zich reikt

uniek in hun eigen signalen
dalen bevroren druppels neer
om als de dooi komt te bemerken

elk lot neemt uiteindelijk
toch eenzelfde keer