Netgedichten

netgedicht (nr. 24.052):

na de nachtkoude

onder lagen
van weerloosheid rilt
het uur door aangehouden kilte

wanneer ik steeds meer terugkeer
naar afwezigheid; een onbesliste
verte

waar bestaansvormen spoorloos zijn
lichamen vloeibaar in ontelbare rivieren
van de zon

pistoolschoten in wijn geweekt worden
en vaders antwoord geven om wat ze deden
langs uitgestrekte zomers

en waar de dag zichzelf niet
in steen schrijft met grijs en zwarte tinten

maar waar ik in mijn slaap
geen adem hoef te halen omdat ik bij de stilte hoor

in handen alleen