de laagste tonen
mijn hoofd bloedt
dieper dan ik kan verdragen
en in de morgen
wanneer de nacht is uitgeademd
verwekt mijn lichaam de schimmen van schuld
zo machteloos en ongezien
de smaak van dood
spuugt metaforen, bekende stemmen
doorheen het veld van zwarte dromen
buiten leeft de dag
en ergens, ik weet niet waar,
omspant het lot mijn ziel
ik verbreed de nacht, het besef in mijn ogen
Zie ook: http://blog.seniorennet.be/kerima_ellouise/
Schrijver: kerima ellouise, 11 februari 2009
Geplaatst in de categorie: psychologie