inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 24.501):

Rejoice

(voor James Joyce)

De witte eindeloosheid achter het zwarte
ooglapje van een Ierse druide,

een dag vol groeiende doolhoven twaalf
kilometer onder de zeespiegel,

zeeslangen liggen roerloos achter
purperen pilaren,dat ene oog,zoals

de vervaarlijke cyclopen,speurt
sneller dan het hoogste licht,

dwars door de stalen muren van een
ziekelijk vermagerde,hypocriete kosmos,

teder bloeiend in zijn noodlottige val,
gillend als een kamikaze-piloot,

omdat het plebs woont in de kastelen
en de adel vreet uit vuilnisbakken,

ik gris de angels uit zijn handen
schrijvend met de spitse toppen

van engelenvleugels gedoopt in pek,
cement voor de nieuwe bakstenen

van met Sophia gevulde droompaleizen
op zijn gele Thabor boven een uitgewrongen

Dublin,geharnast door stoffige spoken,
gevloerd door de minst gespierde kameleon.

Schrijver: Joanan Rutgers, 16 februari 2009


Geplaatst in de categorie: literatuur

3.0 met 1 stemmen aantal keer bekeken 104

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)