Netgedichten

netgedicht (nr. 24.589):

Theater van Beminnen

Om te vergeten speelde hij
in zijn Theater van beminnen
met zijn poppen daar van binnen
om te zeggen wat hij wou
maar nu verbeeldde met een lijf
waarmee zijn stem iets kon beginnen
en zich spreken zou tot hen
die hij zou spelden op zijn mouw

Ik hou van haar - mijn hele leven
en zou haar echt alles geven
waren steeds zijn laatste woorden
die hij daar zo zeggen zou
om dan te wachten op datgene
wat hem staande werd gegeven
waarna hij zijn poppen uitgespeeld
liet rusten in berouw

Hij speelde poppen buiten zinnen
in Theaters van Beminnen
om haar steeds weer diep van binnen
nog te zeggen wat hij wou
al zou hij gauw geen dag voor velen
er zijn poppenspel meer spelen
want zijn lief - die het gezien had
fluisterde - ik ook van jou !-