Netgedichten

netgedicht (nr. 24.598):

Uitgevaren

De wereld heeft je meegenomen
op een wereldzee van dromen
die je koesterde zolang je
naar me zwaaide met je hand
omdat jij zo graag wilde leren
van dat wat jij hier ontbeerde
en niet vinden kon in dit
door jou en Hem verlaten land

Dit land waar wij gelukkig waren
in ons eeuwig navelstaren
was het land dat je in vrijheid
als een kind hebt liefgehad
om alle vogels die verkeerden
in de luchten die jou deerden
ook al dreven ze voor jou
toch vaak niet verder dan de stad

Die stad waar jij de kroegen kende
van de feesten en ellende
waar je liefdes hebt ontmoet
totdat ze waren opgebrand
en dacht je dagen in bezweren
dat het tij nooit meer zou keren
maar je vrienden van de straat
namen je mee weer naderhand

Die straat waar jij ooit bent geboren
in een huis achter de toren
in die buurt waar ooit een krijtje
op die stoep het leven vrat
en waar je soms je knie bezeerde
in het spelen dat je leerde
ach mijn kind ik weet nog goed
hoe ik hier aan jouw wiegje zat