Godenleer

Als poëzie familie, kruimelbeeld
van geest, religie of goedkoper nog
vizier op kop in overmoed van stof
die jou mijn hart terstond de vuilnis geeft

de aarde uit haar bol mijn verzen eet
de hemel de wijn de hel de wiet
vooral de dingen weet die in verschiet
het paradijs nooit aan de galg vergeet

geloof mijn ogen lief, zo niet, roep luid
om zand en hitte voor ‘t gebroken glas
de houten tafel drie keer in de was
een kopje dunne thee met droog beschuit

nog voor je laatste reis het dorp je ziet
en hoeveel de wind door vingers riet

geloof liefde

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 13 stemmen 823