Netgedichten

netgedicht (nr. 24.672):

Haar naam ging hier voorbij

Ik verlangde zo naar haar
en naar haar naam die onvolprezen
zou verschijnen in de schemer
waar zij hemeldraden spon
langs lege straten waar ik ging
om hard haar naam vooruit te schreeuwen
als een lofzang op de vrede
die zij steeds in stilte zond

Er stonden mensen voor het raam
die mij terecht hebben gewezen
of het stiller hier kon zijn
en ach- ik hield er toen mijn mond
want zij begrepen eens te meer
hoe loos haar naam hier soms kon wezen
en dus boog ik mij tot hen
in wie in medestanders vond

De lieden van het goede leven
die door liederen gedreven
zo de hemel open schreeuwden
dat ook Hij het soms verstond
om dan voorbij het ochtendwezen
zo het beest nog uit te leven
dat ik huilend naar haar naam zocht
evenals die ene hond

Maar toch- ik heb haar naam geprezen
en haar daarmee weer bewezen
dat ik enkel door mijn bede
ook mijn medestanders vond
die hier met mij de nacht verkeerden
om haar naam zo vaak te eren
dat ze doofde pas nadat
hier weer de dageraad ontstond

Haar naam kwam vredig als ze was
en waarde hier nog dagen rond