hoe stilte zichzelf schrijft
in dat laatste woord
past alles
de stilte en het tegenlicht
de verwarring van poëten door
het telkens nieuw geluid
van rivieren en rotsen
onder het gedichtendak
van een kathedraal
waarin vrijheid duizelt
om de duizend kreten, de tweestrijd
in hem of haar
om het zwijgen van de stenen
en de eindeloze ogen
van de minnaar en zijn anonieme
monologen
de lezer, op zoek
naar waarheid
en woorden die geen woorden zijn
maar bootjes op papier
van zand
Zie ook: http://blog.seniorennet.be/kerima_ellouise/
Schrijver: kerima ellouise, 8 maart 2009
Geplaatst in de categorie: psychologie
Om telkens weer in stilte te lezen.
en de eindeloze ogen
van de minnaar en zijn anonieme
monologen
wow.... aan deze twee regels zou ik al herkennen dat het van jouw hand is Kerima.
fanatiek mooi.
heerlijk om te lezen
groetjes elze