Tabula rasa
door een tunnel van tijd
trekken wij voort richting ongewisse
zelfzeker in het eigen heden
maar onwetend van wat morgen brengt
als buiten zich met binnen mengt
is er hoop op hoge machten
bemeten met de maten hier
en wat elkeen te wachten staat
die deze doorgang achterlaat
geldt dat ook in eeuwigheid
voor een onbeschreven blad
heeft dat iets aan dit pad gehad
en had zijn tijd profijt van hem
waartoe dient dit menselijk spoor?
het antwoord mist een stem
van buiten komt geen teken door
Geplaatst in de categorie: tijd
Misschien zijn wij mensen nog (lang) niet bij machte. Per slot staan we, qua tijdseenheid, nog in de kinderschoenen.
van buiten komt geen teken....
van buiten kan men vaak het teken niet zien...
mooi gedicht.