alles houdt zich stil
hier aan de rand
ligt de tijd, dit is haar wereld
nog veel vaker
dan dat ze de woorden kan verdoven
'ontwaak mijn sterrenvlinder, ontwaak!'
luistert ze
naar zijn eindigheid, naar zijn kleine
witte stem
en wanneer ze zwijgt, haar hoofd te rusten legt
van boom tot boom, in wind
gebogen
in alle stappen terug
op het vensterglas, over stenen en kruisen
langs het gemis
en kringen op de vijver
licht
als engelenveertjes
wikkelt ze zich, nachtverloren
in de zwaarste uren
en in haar schreeuw
'ontwaak mijn sterrenvlinder, ontwaak!'
voor L.
Zie ook: http://blog.seniorennet.be/kerima_ellouise/
Schrijver: kerima ellouise, 22 maart 2009
Geplaatst in de categorie: overlijden
Mooie lichte metaforen.