waar eens papavers stonden
ik zag je
papavers veroveren aan het grote
raam
je liet het maanzaad zien
om mij
- blauw -
uit schaduwpoëzie te
bevrijden
ik herkende je handen
en het trage web dat in grote donkerte
sliep
alsof uit het zandig licht
waarover je sprak, geen erfenis
daalde
Zie ook: http://blog.seniorennet.be/kerima_ellouise/
Schrijver: kerima ellouise, 3 april 2009
Geplaatst in de categorie: psychologie
Hier hou ik van...
men leest de lente, men raakt de wereld aan.