Netgedichten

netgedicht (nr. 25.351):

Kersen

In de schaduw van mijn boom
waar het bladerdak van hoog
door de zware zoete kersen
zongerijpt en voor het grijpen
liefdevol en zorgzaam boog
naar het kleine witte wiegje
het beschermend voor de hitte
voor het zonlicht uit het oog
en ik droomde van de warmte
tussen pitten van die boom
klaargemaakt de confituren
taarten etend zoet van kersen
afgedekt met witte room.

tot de boom werd omgehakt
alle stamboom-takken ver
en voorgoed uiteen gereten
huilend in een overvolle
trein gepakt.
met de lieve geur zo zoet
van de kersenbomen
lang vergeten,
klein, ontworteld en ontheemd;
ja, toen wel.....
maar niet voorgoed..

Want ik pootte zelf drie kersen
in mijn kleine achtertuin
elk om vruchten voort te brengen
tot een glorie- nieuw fortuin
Vol van geuren is hun bloesem
en hun kersen zwart van kleur
In het midden van de zomer
zongerijpt en voor het grijpen
waar nieuw bladerdak heel hoog
door de zwarte zoete kersen
over nieuwe wiegjes boog
hen beschermend voor de regen
houdt het nieuwe loten droog.