Netgedichten

netgedicht (nr. 25.354):

Kruidendokter

(voor Marcellus Emants)
Drie mooie vrouwen deelden het zware
zienersleven,hij schreef alsof hij tuinen
spitte en kruiden verbouwde,met een geestdrift
die hen allen verbaasde. Hij prees de werking
van ieder kruid en aan de puntjes van zijn
sierlijke snor herken je de punctuele estheticus.
Haat koesterde hij voor het onechte,voor de slappe
aftreksels zonder werking,voor de al te kleurige
elixers van kwakzalvers en leeghoofden. Onaangepast
verdreef hij alle demonen van zoetsappigheid uit zijn
geneeskrachtige wouden. Een uil nestelde zich voor
altijd in de holte van zijn decadente voorhoofd.
Hij ontdekte de aardbol als een bezetene op zoek
naar de verlossing uit zijn lichaam,edel en gestreng,
verwoed en magisch. Hij raakte verslingerd aan het
bevrijdende hiernamaals,waar hij zelf geen kruid
voor had,dan zelf voor kruid te dienen,voor volop
bloeiende,stervende plant.

Dit beklemmende gesticht van valse woorden
en bloedverraad ligt goddank achter hem.