De herinneraar

ik rust in m’n stoel
tegenover de staande klok
die m’n tijd wegtikt
verzadigd van het verleden
gebukt onder druk -

van talrijke herinneringen
stormt in een stil
moment 't ganse verleden
het bewuste binnen
bladerend door mijn leven -

sleurt het onbewuste
mij mee langs de ruïne van
ongeheelde wonden
verborgen en verworden tot
de schare gnomen -

die zich voedt met de zonden
laatste zonsondergang
word ik langzaam verslonden
door duivelse scharen
door U wel de hel genoemd

Schrijver: Custor
Inzender: Janneke Koster Baas, 23 april 2009

hkoster1quicknet.nl

De herinneraar

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 6 stemmen 451