Dodenherdenking

Herdenken is ieder jaar
een pleister op een oude wond.
De jood, soldaat en passant,
zijn aan elkaar verwant.
Het verdriet zit in hun genen,
als door een jas omsloten.
Het verdriet slijt,
maar verdwijnt niet.
Bij het herdenken
wordt verdriet weer actueel.
De jas gaat open
en de zon schijnt even
op die oude wond.
Zonneprikkeling
wordt pleister.
Meedragen,
tot weer een volgend jaar,
de zon weer even schijnt
op die oude wond.

Biografie van deze schrijver

dodenherdenking wond pleister

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

5.0 met 2 stemmen 434