Netgedichten

netgedicht (nr. 25.830):

Vrolijk gekleurd

Mijn knaagtandjes
bijtend in jouw oor
zijn zagend aanwezig.

Mijn zeur woekert door
ook na je ontsnapping
uit de lege kamer.

De kopjes rammelen
van vergane glorie
vol oude barsten
van slecht
gelijmde scheuren.

De kopspijkertjes
timmeren langzaam
met de botte bijl
tot loze zekerheid.

Het is lente
dus de kleurtjes
botten uit het staal
van grijze dagen.

kleurpotloodjes
kleuren de lege vlakken
vol jolige kleuren
in roemrijke taal.

En de boer
hij boerde voort
na de maaltijd.

Dat het bekomen mag!