Ik zie mijn Wad verdwijnen
Ik zag aan je zoom dat de naden
gingen draden en zelfs je geur
wordt minder zout, ik weet
je gaat in regen en komt in
zwijgen telkens terug
als een dichotomie bespeel
jij het aangezicht en roemt
de verte aan jouw kim, je broze
wervels kalven dieper en dieper
om tenslotte te verdwijnen in het niets
maar mijn hand zal je altijd
blijven raken zoals mijn
stappen in jouw klei
hotmail.com
Biografie van deze schrijverGeplaatst in de categorie: natuur
Waddenzee 4.0 met 7 stemmen 
156
156
Geef je reactie op deze inzending:
Prachtig emotievol gedicht!