stille tijd
onverwacht
hoorde ik de nacht
gewillig, boven alles uit
getuigen
dat de dag mij drie zonen
zou baren
ik was onwetend en keek
omlaag naar m’ n zwellende meisjesbuik
en de donkere vlekken
die ik als zwarte vlinders
verborgen hield achter een dode stem;
ontroostbaar
in ieder sussend woord
van onschuld
Zie ook: http://blog.seniorennet.be/kerima_ellouise/
Schrijver: kerima ellouise, 9 mei 2009
Geplaatst in de categorie: psychologie
Een gedicht waar meer in zit dan je vermoed.