draden van licht
en dat ik jou niet missen kan
heeft niemand in
de gaten
het kleine brokje
in mijn keel of het neerleggen
van woorden met deuren toegeschoven
doen me afdalen in jou
zoals het late middaguur dat langs
de bladeren likt
en poëzie laat ontstaan
in de plek waar ik ben; het ademloze licht
over mijn stille hand
telkens zachter
wanneer ik niet meer spreken kan
schaduwvol verscholen
------------------------
illustratie: beeldentuin Dehullu
kunstenaar: Eugène Terwindt
Zie ook: http://blog.seniorennet.be/kerima_ellouise/
Schrijver: kerima ellouise, 22 mei 2009
hotmail.comGeplaatst in de categorie: psychologie
draden van licht 4.0 met 19 stemmen 
286
286
Geef je reactie op deze inzending:
Het gedicht bekoorde me om de inhoud en de oirginele beeldspraak...