Netgedichten

netgedicht (nr. 26.563):

Job

Mooie vrienden heb ik
nee ze bleven niet weg
gingen zwijgend bij me zitten
een veelzeggende stilte
toen barstte ik los
vervloekt de dag dat
ik was geboren

de stilte was verbroken
de ideeën over God
rolden over mij heen
dat was verkeerd
een goddeloze fout

wie zijn jullie dan
om met jullie denkbeelden
God te verdedigen
tegenover de mens
die stuk gaat en lijdt
zwijg maar weer