Netgedichten

netgedicht (nr. 26.599):

leven zoals zwarte klaver

Velden zonder eind
doch met kraters en vluchtende
meeuwen ontnemen het zicht
aan getemde vatbaarheden
die eens gerangschikt mij
de weg wezen tussen hoge
struiken met spreekwoordelijke doornen

nu snijd ik me aan filmloze stunts
waar zwarte klavers de toekomst
lijken te omheinen van een
wedergeboorte in een
schoot die ik zonder
liefde mag bevruchten