niets van toekomst
we spreken af aan het station
klokslag
als de laatste trein vertrekt
en ik zie de dichter
vallen uit zijn woorden en uit
mijn hoofd
alsof de boodschap
niet genoeg is om de afstand
mee te dragen
vertel maar wat, zeg je
maar ik hoor
slechts dat ene woord
van tijd
dag, vorm ik
en verlies de ruimte
in het likken van mijn woning
Zie ook: http://blog.seniorennet.be/kerima_ellouise/
Schrijver: kerima ellouise, 22 juni 2009
Geplaatst in de categorie: psychologie
Wat een prachtige beeldspraak!
Heerlijk.