Farao Kavafis

(voor K. P. Kavafis)

Een Griekse liereman uitte zijn tederheid
voor het stadsleven in Alexandrië,
waar de geliefde moederschoot hem baarde,
baarde hij met woorden zijn piramide -
zijn donkere ogen zochten het oude mysterie
en de vrije liefdesuiting, geheel naar zijn aard,
die niet gestorven of verstikt is geraakt,
die als koele wijn het hart verwarmd heeft.

Zijn atletische lichaam bloeide op binnen de muren
van een broeierig jongensbordeel waar de drift
hem aanspoorde tot een zuiver beminnen,
al zocht hij meer de droom na de daad
en vond hij stellig daarin de wortels van zijn aard,
zoals zijn voorvaderen de liefde ook bedreven,
zonder angst voor vervolging of moord,als naakte
nimfen, daarbij vulgair, als begerige saters.

De vrijheid van de verbeelding is door geen macht,
is door geen heerser, in te perken, af te slachten.
Juist daarom: hij heeft eindeloos genoten
met een wakker gelaat in een slapende wereld,
waar hij zijn lach deelt met oprechte bezoekers
van zijn lyrische praalgraf. Kus de letters,
want afstand kon hij niet verdragen.
Zie in hem de eeuwige liefdesbrief.

Farao Kavafis Kavafis K.P.

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 3 stemmen 177