Netgedichten

netgedicht (nr. 26.670):

Baron Achterberg

(voor Gerrit Achterberg)

De analyse voorbij streefde hij naar verlossing
van het denkbaar ogenschijnlijke. Wroetend
in zijn verleden haalde het noodlot hem in,
hij werd de man die hij zocht en de zonde van
de vaderen kwam ten uitvoer. Hij schiep zijn
eigen wonden om het blauwe bloed dat verzwegen
is door een laffe boer, vadereer boven
dochterschande uitsmerend over generaties.
De dichter in seance vond de gekte van het
onmogelijke toen hij zich overgaf aan de
stemmen die leidden naar herhalingsdwang,
zijn dromen en illusies mochten niet verdwijnen
voor de waarheid van een heden dat ongewild
schipbreuk leed in zichzelf. De boerenzoon
die de pen hanteerde alsof het een spade was,
stootte bij het spitten op steen, wat iedere
schep deed breken, al was hij nog zo scherp
in zijn adellijke geschriften. Het lek in
zijn geheugen kon niet worden gedicht met
grootse gebaren in fluwelen woordpakken,
zoals de zin van een waan niet achterblijft,
zijn graf is leeggeroofd door de eerloze
bovenwereld.