inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 26.707):

Te Jebaloega

(voor Marina Tsvetajeva)

Ik ben van hoek naar hoek gelopen, ik heb iedere meter
afgetast, ik heb zelfs geproefd van de modder, uren
heb ik daar gestaan in een cirkel van witte kaarsen,
verliefd op een vaal portret, dat ik bij me draag
sinds mijn eigen eenzaamheid mij wurgde. Bitter waren
de nachten dat ik droomde van haar stem, die danste
op mijn huid als een sneeuwkoningin uit een groot
ballet. Ik verdween onder haar draaiende rok als een
ballon in de ruimte. Talloze figuren dichtten continu
de deksels tussen haar oren, wat dreigde was overmacht.
In de greep van mooie woorden kon haar leven niet anders
dan droeviger worden, er lag verdriet in iedere klank
en iedere klank maakte dat haar ziel verkilde, waar
mannen nooit een blijvende warmte, nooit een redding
waren, was de droom die haar al schrijvend op de been
hield nooit te oud om voor te sterven. Die droom van
haar heb ik op aarde niet weergevonden, ik begroef
mijn tranen in die Russische kerkhofdrek en door de
lens van haar gedichten bemin ik haar ontklede hemel.
Tussen ons bestaat geen breuk. Lichaam van God, leer
mij extase en verleer het niet. Dappere vrouw, ik
zocht naar de ochtend van Geest in Geest in Geest te
Jebaloega. Kom nu maar en dans met mij, zoals de
vogels rond de graven, de smaak van deze Wijn wil ik
met je delen.

Schrijver: Joanan Rutgers, 29 juni 2009


Geplaatst in de categorie: literatuur

2.0 met 2 stemmen aantal keer bekeken 99

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)