inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 26.767):

De zee wenkt

Ik zie in heldere dromen
verre voorouders foereren
in de getijden stromen
toen de mensheid jong was
en we onze vacht verloren

De oeroude herinneringen
in mijn genen geschreven
doen me verlangen naar zee
waar ooit het leven begon
om er naakt te spelen met
zand, water en zilte lucht
onder het vuur van de zon

We kozen voor ‘n landleven
maar veel scheelde het niet
of we waren in zee gegleden
zoals menig ander zoogdier

Schrijver: Custor
Inzender: Janneke Koster Baas, 3 juli 2009


Geplaatst in de categorie: filosofie

3.0 met 6 stemmen aantal keer bekeken 138

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)