De zee wenkt
Ik zie in heldere dromen
verre voorouders foereren
in de getijden stromen
toen de mensheid jong was
en we onze vacht verloren
De oeroude herinneringen
in mijn genen geschreven
doen me verlangen naar zee
waar ooit het leven begon
om er naakt te spelen met
zand, water en zilte lucht
onder het vuur van de zon
We kozen voor ‘n landleven
maar veel scheelde het niet
of we waren in zee gegleden
zoals menig ander zoogdier
Inzender: Janneke Koster Baas, 3 juli 2009
Geplaatst in de categorie: filosofie