Netgedichten

netgedicht (nr. 26.775):

Zuster Lieve

De wereld ging hem uit
toen hij de uitkomst niet kon velen
en dus suste hij de schade
met een vinger op haar mond
Toe - zeg maar niets mijn liefste Lieve
zuster die hem wat kon schelen
en hij trok gehaast de deur dicht
met een sleepspoor op de grond

Het was gebeurd - niets aan te doen
wat zand erover - liefst kastelen
al wat overbleef was nacht
en een verlate juffershond
die er een slobberstuk nog vond
zo groot dat hij het niet wou delen
en er grommend mee vandoor ging
voordat hij het ruw verslond

Toe - zeg maar niets mijn liefste Lieve
niemand wordt hier iets verweten
niemand die het komt te weten
niemand wist dat hij bestond
en hij bespeelde zacht haar haar
daar waar zij smorend werd vergeten
in het maanlicht waar zij kort daarvoor
verliefd nog met hem stond

Zijn lieve Lieve was hem lief
maar ach- zij hield er nooit haar mond