Netgedichten

netgedicht (nr. 26.845):

Deze nacht is naakt

Kaal tot aan het naakt
is deze nacht zonder stem
en ik mag slechts hopen
dat de sterren komen kruien

gelang het getijde dat zonder
voorwendsels gelegen is
tot zeer diep en aan het hart
zodat het spreken mijn taal

zal wezen totdat
de vroege schemer
mij de weg zal wijzen
vanwaar ik kwam tot

aan het eind van mijn vaarwel

‘k wil niet hopen dat vrees
mijn gids zal wezen, in
nachten waar ik mijn ontrouw
heb afgezworen

en moge die enkeling
die in mij is geborgen
me verhoeden voor de dromen
waar ik in eeuwigheid

steeds opnieuw zal gaan sterven