Netgedichten

netgedicht (nr. 26.877):

Laatste inzending

(voor Herman de Coninck)

Je schreef me ooit voor de grap dat ik als die prijs
er zou bestaan zeer zeker de Prijs voor de Meeste en
Langdurigste Inzendingen zou krijgen, maar dat je tot
je grote spijt (was dat werkelijk?) wederom mijn
gedichten niet kon opnemen in het NWT, d.w.z. de
concurrentie was alweer sterker.

Ik heb nog nooit zo
gelachen om een redactiereactie.

Je was nooit te
beroerd om te reageren, maar ergens in een krant las
ik dat een beroemd dichter verdwenen is en wel zodanig,
dat ik voorzeker geen reactie meer hoef te verwachten
op mijn laatste inzending aan jou (of mijn vraag, wat
er toch met jou aan de hand was, toen aan het strand te
Knokke of zo, waar Wolkers, big survivor, en Campert,
taaie rakker, je vergezelden....). Was er iets? Is er
niets meer? Herman? Dus toch en ik wil het maar niet
geloven dat doorrookte dichters sterfelijk zijn. Altijd
dromend met het voortouw schurend over de rechterschouder,
dromend van de zee in de verte, de Grote Moedergodin kwam
en tikte je op je linkerschouder.

Ik las nog wat gedichten
van jou in De Gids, maar God Herman, wat zijn woorden
leeg en droevig en ontoereikend.