De dansvloer van de dood
Ik wil geen nieuwe dans
want gisteren lijkt nog gesloten
het stropdassenuur stapte op maat
langs me heen, scheurde het bladmuziek
moedwillig en strooide
met overtollige wijsheden
doelbewust was het ranke naakt
aan mijn zij geschoven
ze dicteerde - moge God weten
wie ze was – uit een boek zonder kaft
de titel kon ik wel raden
[ doch er was niemand die het me vroeg]
Geplaatst in de categorie: emoties