Netgedichten

netgedicht (nr. 26.980):

Tien vogels in de lucht

ik ben zoals ik ben
intussen ken

ik
de kronkels
in de paden van mijn geest

elke zijstraat afgeweest
eronderdoor
eroverheen

gelopen wegen
maar met waarden meten
is het niet gedaan

waarvan wil ik bestaan
kom mijzelf bij ontij tegen
griploos wadend in het waterland

**

waar is nog schapendroogte
wat houdt er deze tijden stand

wellicht dan toch de regenfluiter
in de palm van mijn verlegen hand