inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 27.082):

Vergeten

Het hoofd tegen de verwarming gesmeten.
Tranen als stukken chips over de vloer.
Leegte.

Als de wereld stil zou staan,
en de vader neer zou dalen,
dan pas zou, van stof tot stof,
verdriet bedaren.

Vergeten zijn.
Het is als weten dat je niet meer weet
of als voelen dat er iets ontbreekt.
De wind die langs de ramen blaast
heeft de herinneringen meegetrokken.
Je bent op sterven na dood.

Niet eens terminaal
maar wel het leven verloren.
De oorzaak niet meer in je hoofd;
Verweest, ver weg, verlaten...
Vergeten.


Zie ook: http://v-rijswijk.hyves.nl

Schrijver: Roel van Rijswijk, 21 juli 2009


Geplaatst in de categorie: ziekte

4.0 met 15 stemmen aantal keer bekeken 657

Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
Mandy1985
Datum:
6 augustus 2009
Sterven en pijn lijkt een terugkerend thema. Dit doet me denken aan Alzheimer...?

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)