Oogsten zonder oogst
Nog schraalt mijn oogst
het onrijpe koren
en staan schoven ongehuwd
tegen de wind te leunen
het kraken spreekt van
ergernis in een tijd die nooit
meer heelt, en zonden zonder
bouwwerk als los zand
zich ruwen in mijn stem
nog spreek ik volle dagen
en serveer mijn koele blik
in ogen die me vragen
waarom ik
Geplaatst in de categorie: filosofie