Netgedichten

netgedicht (nr. 27.312):

Gevecht

Hard maar honingzoet
en toch nog wijs als oude man
die zich net weet te bewegen
met een stok.

Een lange stok met zilveren knop,
die glimt in de zon.

Een reflectie
of spiegelbeeld
van vrouwen die verdwenen.
Een echo van het tikken van de stok.
Het tikken van een klok.
De tijd vloog, maar is altijd gebleven.

Zo ook het leven.

Tot op een zaterdag,
de winkels zijn pas net gesloten,
en de stok tikt naar de rand van een perron.
De trein komt langsgereden
En de man,
de oude man met stok,
in gebeden tot zichzelf gekomen
vecht het ultiem gevecht.

Zijn tijd is om.