Netgedichten

netgedicht (nr. 27.370):

Ik rond je hart in steen

heb je alles gezien
mijn blik gebroken
gekeken met mijn ogen

jouw prille groen
de hellingen met puin
mijn bloemen gaan verdrogen

ik hak je trekken
uit basalt en
rond je hart in steen

ik snoei je wortels en
je aast het polderland
waar jeugd verloederde

in pesterij en jij
de klappen kreeg
niemand je bemoederde

je eigen weg ben je gegaan
een ambulant bestaan
als huurder en passant

waar vastigheid verkommerde
dagen grijs versomberden
in uitzichtloos vergaan

nu ben je vrij mijn kleuren
warrelen om je heen
de felste zijn verdwenen in de hel