Taalverarming
arme oude woorden
ze gaan verloren
we laten ze liggen
als vuil in de goot
hun schat is zo groot
in tonen en klanken
verbinden het hart
met wat vroeger bood
rest steeds meer leegte
van zielloze dingen
mechanische frasen
een levenloos zingen
verstarren de lijnen
gaat weelde verdwijnen
in strakke vakken
geen zacht vloeien meer
gemist wordt nuance
die aanzet tot kansen
begrip als de vrucht
men heeft het te druk
om de blik te verplaatsen
de taal te onthaasten
Geplaatst in de categorie: maatschappij